2010-02-24

නිලන්ත පියසිරි විසින් 10:26 පැයට
1

අපේ සමගිය

අපට, ඒ කියන්නේ ලාංකිකයන්ට නිතැතින් ම පොදු සතුරෙකු සිටිය යුතුමයි. දැන් රටේ වෙන දේ පෙනෙනවා නොවැ. ත්‍රස්ත කොටි හපුයියෝ මැඩැවූ පසු නැවතත් දෙපැත්තක් තුන් පැත්තක බෙදිලා සියළු දෙනා කාගන්නවා. අප්පිරියයි කියන්නේ, අහන්න, බලන්න, දකින්න අප්පිරියයි. දේසපාලනය කතා කරනවා යනු අපේ දෙස පාලනය විය යුතු ආකාරය කතා කිරීම නොවැ, නමුත් අපේ රටේ සිද්ද වෙන්නේ දේසපාලනය ද? අපේ බ්ලොග් කියවනය පවා දේසපාලනය එක තැනකට රාමු කළේ එහි බොහෝ විට එහා මෙහා සිදු වෙන අපහාස/මඩ නිසා වෙන්න ඇති. (මෙය එය කිසිසේත් සාධාරණය කිරීමක් නොවේ). අපේ රට තිබිය යුතු ආකාරය ගැන හැමෝගේ ම හිතේ ලස්සන චිත්‍රයක් ඇති බවට කිසිදු සැකයක් නොවේ. එහෙත් පවතින දේසපාලන ප්‍රවනතාවය උඩ කුමන පක්ෂය බලයට ආවත් එතැනට රට යයි කියා කිසිවෙකුට සිතෙනවාද? බොහෝ දෙනෙක් රූපවාහිනි හෝ ගුවන් විදුලි පුවත් වත් නොබලන්නේ ඇයි? එහි ඇත්තේ පුවත් නොව මතවාද පමණක් බැවිනි. (Not news but views) ත්‍රස්තවාදය මැඩීමෙන් පසු අප කෙතරම් දුරට මෙලෙස අනේකුත් මතවාද වලින් හිස් පිරවූ මිනිසුන් එකිනෙකා මුසු කොට මතවාදමය සමඟියකට යොමු කොට ඇතිද?
මා කුඩා උදාහරණ කතාවක් කියන්නම්. ත්‍රස්ත කැරැල්ල තිබුණු කාලයේ (රිවිරැස මෙහෙයුමෙන් පසු) හමුදාවට අසු වූ ප්‍රාදේශීය ත්‍රස්ත නායකයෙකු වූ කුඩා කොළු ගැටයෙකු සමඟ නැවක දින තුනක් ගමනක යෙදීමට මට සිදු වූ අතර හේ සමඟ ඒ කාලය පුරාම කතා කිරීමට අවස්ථාව ලැබුවෙමි. ඔහු උපන් දා සිට දැක තිබුණේ ත්‍රස්ත මර්ධනයට අහස පුරා කැරැකැවෙන අහස් යානා විය. ත්‍රස්තයෝ නිතැතින්ම සාමාන්‍ය මිනිසුන් හා මුසු වූ බැවින් ඔවුන් ද බෝම්බ වලින් බේරීමට ආවරණ සඳහා දිවිය යුතු වන්නාහ. එපමණකුදු නොව සිංහලයෝ මිලේච්‍ඡයෝය, ඔවුන් අපව සොය සොයා මරති යැයි කියා ත්‍රස්තයෝ පතුරවන මතවාද වලින් කුඩා කල පටන් ම ඔවුන් ගේ හිස් පිරවී තිබුණි. වාසනාවකට හේ මිය නොගොස් හමුදාවට හසු වී තිබුණි. ඔහු මා හට පැවසූ දෙයක් මට අද පවා නැවත නැවත සිහි ගැන්වෙයි.
"මම කවදාවත් හිතුවේ නැහැ, සිංහල මිනිස්සු මේ තරම් හොඳයි කියලා. මම හිතුවේ උන් යක්කු වගේ අපිව මරන්න ම බලාගෙන ඉන්න කොටසක් කියලා".
මේ සිදු වීම 1995 පමණ කාලයේ දීය. අද කී දෙනෙකුට මේ සිතුවිල්ල ඇති කළ යුතුද? එහෙත් අප එකිනෙකා ඇණ කොටා ගන්නවා හැර හැමෝම අතර සංහිදියාවකට මඟක් ඇරගන්නවා ද?
මම සිංහලයෙක් මි. මම මගේ රට ගැන, පරම්පරාව ගැන, සංස්කෘතිය ගැන, හැදියාව ගැන සතුටු වෙමි. එසේම ඕනෑම දෙමෙලෙකුටත් රට ගැන, පරම්පරාව ගැන, සංස්කෘතිය ගැන සතුටු වෙන්න තිබෙන අයිතියට මම ගරු කරමි. මම මෙරටට හෙලය කීවත්, දෙමලා ඉලංකෙයි කීවත්. මේ අපේ රටය.   

2010-02-23

නිලන්ත පියසිරි විසින් 17:25 පැයට
3

දිවට මොකද වුනේ?

අපේ කුඩා දුව දිවා කල රැක බලා ගන්නා නැන්දා, ඇය ගේ වත්තේ වෙරළු ගසේ අතු කපා ඉවත් කළේ යැයි කියා අමු වෙරළු මල්ලක් ම ගෙදර ගෙනැවිත් තිබුණි. එය දුටු වහාම කුඩා කල මේවාට දැක්වූ පෙරැත්තය විසින් මා නො දැනුවත් ම වෙරළු අහුරක් අත රැඳැවිනි. වෙරළු ගස් වලට පොලු ගසා, ගල් ගසා ගෙඩි එකක් දෙකක් නෙලා ගන්නා අප ඒවා රස කරමින් කෑවේ කෙතරම් ආශාවෙන් ද? සමහර විටෙක ලුණු කැටයක්, ගම්මිරිස් ඇටයක් සමඟ තළු මරමින් කෑවෙමු. වැඩියෙන් වෙරළු කැඩුවේ නම් තලා අච්චාරු දැමුවෙමු. ගහක්, මුලක් යටට වී යහළුවන් සමඟ කෙතරම් කැමැත්තෙන් මේවා කෑවෙමුද?
මේ සියල්ල මතක් කොට වෙරළු ගෙඩියක් කටේ දමා ගතිමි.
"මගේ අම්මෝ, මේකෙ ඇඹුල්".....
මම කොහොමද මෙච්චර ඇඹුල් වෙරළු 20-30 ක් දත් හිරි වැටෙන තුරු ඒ දවස් වල කෑවේ. අපොයි. මගේ දිවට මොකද වුනේ?

2010-02-16

නිලන්ත පියසිරි විසින් 12:53 පැයට
2

මගේ නියෝජිතයෙක්

දැන් දැන් හිතට එන දේවල් ලියන්න පළමුව පෙරහන් කරන්න වෙලා නොවැ තියෙන්නෙ. මක් නිසාද යත් "සිංහල බ්ලොග් කියවනයේ" දේශපාලන කොටසට මගේ වියමනත් වැටුනොත් යන සිතුවිල්ල නිසා. කෙසේ වෙතත් මිනිසා "දෙස්පලු සතෙක්" ලෙස ඇරිස්ටෝටල් පඬිතුමා කීවේ (human beings are by nature "political animal" -Aristotle) මේ අප දකින/අහන දේසපාලනේ ගැනමද කියල නම් සැකයි. 

දැන් අපට රට කරනවන්න යන්න වෙලාවක් නැති නිසා නොවැ අපේ නියෝජිතයෙක් මැති සබේට යවන්නේ. අපේ හැම ගැටළුවක් ම, අවැසිතාවයක් ම රටේ අනෙක් මිනිස්සුත් එක්ක කතා කරන්න වෙලාවක්, හැකියාවක් නැති නිසා ඒ ඒ මිනිස්සුන් ගේ නියෝජිතයෝ එක තැනකට ගෙනල්ලා කතා කරලා හැමෝට ම සෙතක් සැලසීම තමයි ඉතින් මැති සබේ අරමුණ. ඔය මැති සබේ ආසන 225  (196 චන්දෙන් + 29 ලැයිස්තුවෙන්) තියෙන්නේ ඒ ඒ නියොජිතයට ලංකාවම ආවරණය පරිදි නියෝජනය කරන්න අවස්ථාව ලැබෙන්න. පසු ගිය දවස්වල කතාවක් පැතුරුණා ලක්ෂ දහයක විතර අළුත් චන්ද කරලියට පැමිණ ඇති බවත් ඒ චන්ද හැසිරෙන ආකාරය අනුව දිනුම පැරදුම තීරණය වෙයි .. ආදී වශයෙන්. දැන් එතකොට ඔය ආකාරයට අළුතෙන් ලාංකිකයෝ චන්ද පදනමට එකතු වෙන කොට මැති සබේ ඉන්න ඒ අය ගේ නියෝජිත ප්‍රමාණය වැඩි නොවිය යුතුද? මා දන්න තරමින් නම්  1972 ට පෙර තිබුණු රාජ්‍ය මණ්ත්‍රණ සබාවෙත් ආසන 168 තිබී ඇත. ලාංකික ජනගහනය එතෙක් මෙතෙක් කෙතරම් වැඩි වී ඇතිද? ඒ හා සමානව අපේ නියෝජිතයෝ වැඩි වී නැහැ නොවැ. ඒ විතරක් නොවේ අප පත් කරන නියෝජිතයා සමහරවිටෙක අප ජීවත් වන පෙදෙස ගැනවත් දන්නේ නැහැ නොවැ.

අපි හිතමු ලාංකික ජනගහනයට පර්යායව නියෝජිතයෝ වැඩි කළා කියලා. කුමක් වේවිද? දැනට ඉන්න මැති සබෙන් අඩකට වඩා ඇමැත්තෝ වූ කල, මැති සබේ රැස් වන එක් සැසියකට ලක්‍ෂ 15 වැය වන කල, මා නොදන්නා මගේ නියෝජිතයා වෙනුවෙන් මට කෙතරම් වියදමක් දැරිය යුතු වේවිද?

2010-02-15

නිලන්ත පියසිරි විසින් 10:23 පැයට
2

අවතාර් බැළුවෙමි

යම්තම් අමාරුවෙන් අමාරුවෙන් අවතාර් වල හොඳ පිටපතක් බාගෙන, ඔන්න ඊයේ සොඳුරියත්, දුවනියත් සමඟ නැරඹුවා. ඇත්තෙන් ම අපූරු චිත්‍රපටියක්. පසු ගිය දවසක නැරඹූ "Surrogates" නැමැති චිත්‍රපටියද යන්තම් මතකයට ආවා. කවුරුන් කාගෙන් අදහස කොපි කළාද කියලා කියන්න දන්නේ නැහැ. කෙසේ නමුත් ජෙම්ස් කැමරුන් දක්ෂයෙක් ම තමයි. කිසිම තැනකදී ප්‍රේක්‍ෂකයා ට වෙනත් චිත්‍රපටියෙන් එහා අදහසක් වත් එන්න දෙන්නේ නැති විදිහට ඇද බැඳ තබා ගන්නවා. තව කිහිප වරක් වත් බලන්න ඕනේ. බැළුවේ නැතිනම් අනිවාර්යෙන් බලන්න.

2010-02-10

නිලන්ත පියසිරි විසින් 00:35 පැයට
2

අප ගැන සැලකිලිමත් වීම

පසු ගිය කාලේ ත්‍රස්ත උවදුර තිබෙන තාක් කල් අපේ රට ගැන දුක් වුන, කල්පනා කළ, විස්සෝප වෙච්ච රටවල්, සංවිධාන සහ පුද්ගලයෝ කෙතරම්ද? අපේ රට වැස්සන්ට වඩා පුදුම විදහට මේ රටට ආදරය කරපු මිනිස්සු මේ සංවිධාන වල හිටියා නොවැ.  මොවුන් මානව අයිතිවාසිකම් වලින් දේසනා පැවත්වූවා, නීති සහ රීති වලින් දෙසුම් දුන්නා, අපේ හාමුදුරුවරු ගණින්නාන්සේලා කියලා, මේ දැන් බුදු වුනා වගේ බුදු දහමිනුත් අපට දේශනා දුන්නා. අනේ ඒත් ත්‍රස්තයෝ ටික රැක ගන්න බැරිවුනා. දැන් මොකද වෙන්නේ? ඇත්තටම වෙනසක් නැහැ. එදා මේ පරදේසක්කාර සංවිධාන, මිනිස්සු එක්ක සල්ලි වලට, සැප සම්පත් වලට, මෝඩ කමට එකතු වෙලා ත්‍රස්ත මර්දනයට විරුද්ධව කෑ ගහපු නඩය, අද "ඒයි, යුධ වීරයා ට එහෙම මොනවත් කරනවා එහෙම නෙමේ" කියනවා. ඇමරිකාව වගේම එක්සත් ජාතීන් ගේ සංගමය එහෙම  "එයි! අපි බලා ගෙනයි ඉන්නේ, යුද වීරයා ට එහෙම කොනිත්තනවා නෙමෙයි" කියනවා. දැන් රටට විරුද්ද කට්ටිය, මොකද කරන්නේ? අහ් වැරදුනා රටට නොවේ රජයට විරුද්ද කට්ටිය, ඒ කියන්නේ විරුද්ද පක්සේ කියනවා "අපි ජාත්‍යන්තරයට කියනවා මේ අවනඩුව". ඔය ජාත්‍යන්තරේ කියන්නේ අර මං ඉස්සෙල්ලා කියපු කට්ටිය ම නොවැ. එතකොට ඔන්න අපිට ආපසු මානව හිමිකම්, නීති රීති, බුදු දේසනා මුල ඉදන් ම දෙනවා. හැබැයි උන්ට ඕනෑ විදිහට රටේ සාරය හුරගෙන යන්න ඉඩ දිලා විරුද්ද පක්සේ බිමට සමතලා කරත් මොවුන් නෙමේ කතා කරන්නේ. මතකයි නොවැ 87-89 කාලේ. මොන රටෙන් ඇවිත් ද අපිට කිව්වේ, "ඒයි! ගලවන්නේ එහෙම නැහැ, ඔය කොල්ල ගේ නිය පොත්ත, පරාල ඇණ ගෙනාවට ගහන්නේ එහෙම නැහැ කොල්ල ගේ ඔළුවට" කියලා. ජාත්‍යන්තර රතු කුරුසේ ඇවිත් මොන ගෙදරට කිව්වේ, "ඔබලා ගේ කොල්ලා සැප ඇතිව හිරේ ඉන්නවා" කියලා. වැරැද්දක් නැතිව සරත් ෆොන්සේකා ව අල්ලා ගෙන ඉන්නවා නම් වැරදියි. ඒත් වැරදි කරලා නම් ඕන ජගතෙකුට දඩුවම් කරන්නත් ඕනේ. ඒත් අපිට බණ දෙසමින් ඇෆ්ගනිස්තානය, ඉරාකය බිමට සමතලා කරන එවුන් ගැන තමයි කේන්තිය. කිඹුලා කනවා ඉවසන්න පුළුවන් කොහිල කටු ඇනෙන එක, ආහ් ඒකත් ඉවසන්න පුළුවන් වෙයි අපට.

2010-02-08

නිලන්ත පියසිරි විසින් 22:11 පැයට
0

කිරි අම්මාවරුන් ගේ දානය

දුවනි ගේ 4 වෙනි උපන් දිනය පසු ගිය 7 වෙනිදාට යෙදී තිබුණි. එදිනට කිරි අම්මාවරුන් ගේ දානයක් ලැහැස්ති කරන ලද්දේ සොදුරිය ගේ සහ අපේ අම්මා ගේ යෝජනාවක් අනුව ටික දිනකට ඉහත දිය. සමහර පලාත් වල නම් කිරි අම්මාවරුන් ගේ දාන නොමැති බව කියැවේ. එත් කුඩා කල පටන් මට නම් කිරි අම්මාවරුන් ගේ දාන හුරුය. සමහර විටෙක කිරි අප්පා කියා කුඩා ලමයෙකු ද මෙයට සහභාගී කරවනු ලැබේ. මා කුඩා කල වරෙක් එලෙස දානයකට සහභාගී වූ බව මතකය. පත්තිනි අම්මා යැයි හැදින්වෙන දේවතාවියක් මුල් කරගෙන මෙම දානය පැවැත්වේ. කැවිලි වර්ග හතක්, හත බැගින්, අඹ ගෙඩි හතක්, කිරි මුට්ටි හතක්, තැඹිලි ගෙඩි හතක් ආදී වශයෙන් නම් කෙරුනු සහ පිළිගත් කෑම වර්ග පමණක් මෙහිදී පූජා කරනු ලැබේ.
කෙසේ වෙතත් දුවනිව පාන්දර 4 ට ඇහැරවා ගැනීම තමයි අමාරුව වුනේ. එහෙම ඇහැරවා ගත්තත් ගාථා කවි කියලා ඉවර වෙනකම් එකතැන රඳවා ගැනීම ඊට වඩා අමාරුයි. කෙසේ නමුත් කිරි අම්මාවරුන් ගේ දානය හොඳට සිද්ධ වුනා. ඇත්තටම දානයකට පස්සේ හිතට හරි සහනයක් දැනෙනවා. ඉතිං දුවනි ගේ උපන් දිනයට මෙය හැර සාදයක් පැවැත්වුවේ නැහැ. දුවනි නම් කියන්නේ "අප්පච්චි මේ මගේ උපන් දින දානය" කියලයි. උපන් දින සාදය කියනවා ට වඩා ඒක අපූරුයි කියලයි මට හිතෙන්නේ.
කොහොම වෙතත් උදේ පාන්දර පින්නේ නටලා නැවත දුවනි හෙම්බිරිස්සාවක් සහ කැස්සක් හදා ගෙන. දැන් ආයෙත් කිරි අම්මාවරුන් ගේ දානයක් බාරයක් ගැට ගහන්න වෙලා තියෙන්නේ ඒක හොඳ වෙන්න කියලා. අම්මයි නැන්දම්මයි දෙන්නා එකතු වෙලා දැනටමත් එහෙම කරලා ද දන්නෙත් නැහැ.

2010-02-05

නිලන්ත පියසිරි විසින් 15:49 පැයට
2

සුද්දට ඊරිසියාද?

අපේ රට හුරගෙන කාලා, අපේ මුතුන් මිත්තන් සුන්නත්දූලි කළ සුද්දා එක්ක මා තරහද කියලත් අහනවා. අපේ වගේ රටවල් යට කරගෙන මුතුමැණික්, ඇත් දල සොරකම් කොට, කැලෑ සිඳ තේ කෝපි වවා සාරය උරගෙන බීපු සුද්දොත් එක්ක මා තරහද කියලත් අහනවා. සුද්දෝ පොහොසත් සහ උගත් නිසා උන් එක්ක ඊරිසියාද කියලත් අහනවා. උන් කොහොමද පොහොසත් උනේ කියලා අපේ "පොරවල්" අහන්නේ නැහැ නොවැ. උන් පොහොසත් උනේ හොරකම් කරලා, කොල්ල කාලා නැතිව ඒ කාලේ අපිත් එක්ක වෙළදාම් කරලද? තවමත් නොසැලී තියෙන උන්ගේ විදෙස් සංචිත වල ගොඩ ගැහිලා තියෙන්නේ අපේ රටවල සාරය තමයි. නියෝග වලට අවනත නොවූවන් ගේ ගම් පිටින් විනාශ කරපු, කඩු තුඩේ ළමුන් ඇමුණූ උන් ගේ මුණුබුරෝ අපට මානව හිමිකම්, සර්‍වසාධාරණය ගැන බණ දෙසනවා. එතකොට අපට කේන්ති එන්නේ නැතිද? අපව හප කර දමා ගිය පසුත් අපෙ ඒ මතින් වුවද නැඟී සිටින්නට උත්සහ කරමු. සැබෑ නිදහස එයයි. අපට එය කළ හැකයි.

නිලන්ත පියසිරි විසින් 15:30 පැයට
0

නිදහස් ලංකාව කොයිබටද?

යටත් විජිත වාදීන් ලංකාව ඔවුනතට ගෙන කළේ කුමක්ද? අපට සෞභාග්‍ය උදා කරන්න වෙහෙසුනා ද? නැතිනම් උන්ට එය උදා කරගත්තාද? නිදහස් ලංකාවේ අපි දැන් කුමක් කරමුද? අපේ අරමුණ කුමක්ද? අපි සරම ඇදගෙන දිවීමේ තරඟයට සහභාගී සිටින්නෙමුද? කෝට් බෑය ලා ගෙන පෝරු මස්තකව සිටින්නෙමුද? ගෑරුප්පුවෙන් අටු කොස් ඇට කමින් සිටින්නෙමුද? කිසිවෙකුට කිසිදු දිසානතියක් නොපෙනේ. ලාංකික අප, සංවර්ධිත ලංකාව නැමැති එල්ලය මවා සිටින්නේ  කුමන හැඩ තල ඇතිවද? අපේ රටේ නිෂ්පාදනයන් හා සේවාවන් කෙරෙන්නේ කවුරුන් ගේ සුභ සිද්ධිය උදෙසාද? එකෙක් රට බටහිර ධනවාදය පැත්තට රට අදිත්, තවකෙක් බටහිර සමාජවාදය පැත්තට, සමහරෙක් හෙළ බොදු සංස්කෘතියක් පැත්තට අදින මුත් ලංකාව කොතනද? දෙස්පලුවෙක් වත්, විද්වතෙක් වත් අපේ එල්ලය මෙයයැයි නොකියත් නොවෙද?

2010-02-03

නිලන්ත පියසිරි විසින් 10:54 පැයට
1

බඩවැටිය හා මූකලාන

මේ වදන් ඇසූ සැනින් ඔබේ සිතට දැනෙනනේ කුමක්ද? සමහරෙක් මේවා මොනවාදැයි අසනු ඇත. එසේම මෙවදන් වලට නිශ්චිත තේරුමක් දීමට ද මට නම් නොතේරේ. මා සිතන්නේ මේ වදන් වින්දනයෙන් ම තේරුම් ගත යුතු බවයි. මම කුඩා කල සෑම පාසල් නිවාඩුවකට ම තාත්තා ගේ ගමේ ගියෙමි. කිරි අම්මා සහ අත්තා සමඟ ගෙවුනු ඒ දවස් කිහිපය තවමත් සිතෙන් මවා මහත් අශ්වාදයක් විදිමි. නිවාඩු කාලයේ ගමේ ගියද සෙල්ලම් කිරීමට තරම් කොලු කුරුට්ටන් වට පිටාවේ නොවීය. එබැවින් මම පරිසරය නිස්කලංකව රස වින්දෙමි. ඇල දෙසට නැවී තිබුණු කජු ගසේ අත්තක් උඩට වී කුරුළු කිචිබිචිය අස්සේ පොත් කියෙව්වෙමි. (කිරි අම්මලා ගේ දිහා කියවලා ඉවර කරන්න බැරි තරම් පොත් තිබුණි.) වෙල් යායෙන් හමා එන ඇල් වී සුවඳ මුසු වූ මද නල සමඟ පේර ගසක් උඩට වී පේර කෑවෙමි. කිරි අම්මා සමඟ "හොර මූකලානේ" දර ඇහිදීමට සහ ගොටුකොල කැඩීමට ගියෙමි. කුරුල්ලන ගේ නැටුම්, ඇලේ දණ්ඩි පැටව් නිසංසලව බැළුවෙමි. 
මේ සියල්ලම කියන්නට යෙදුනේ, ඊයේ රෑ දුවනිට පොතක් කියවද්දී බඩවැටියේ සිටි කුරුල්ලෙකු ගැන කියැවුනු බැවිනි. "අප්පච්චි, මොකක්ද බඩවැටිය කියන්නේ?" ඉතිං මම කෙසේ බඩවැටිය විස්තර කරන්නද?

2010-02-02

නිලන්ත පියසිරි විසින් 10:22 පැයට
2

මුද්දරය

අපේ අම්මලා (සොඳුරිය ගේ සහ මගේ) මේ මස දිනක දඹදිව චාරිකාවේ යෙදීමට යොදා ගෙන ඇත. එහි ගෙන යා යුතු බඩු මුට්ටු ලැයිස්තුවක් එම ආයතනය විසින් ලබා දුන් අතර එය සොඳුරි ගේ මවට යැවීමට ලියුම් කවරයක් සහ මුද්දරයක් රැගෙන එන මෙන් මා හට අණක් ලැබුණි. හැමෝම දැන් ඊ-ලිපි සහ වෙනත් සන්නිවේදන විධි භාවිතා කළාට ලඟකදී කාටවත් ලියුමක් යැව්වාද? 
මගේ අප්පොච්චියේ, මේ මුද්දරයක් හොයා ගන්න තියෙන අමාරුවක්. ඊයේ හැන්දෑවේ 5 පමණ පටන් 6 පමණ වනතෙක් පොත්සැල් වල සිට කුඩාම කඩ දක්වා සියල්ලේම සෙවූ මුත් මුද්දරයක් නම් සොයා ගත නො හැකි විය. අඩුම තරමේ බොරැල්ලේ ප්‍රධාන තැපැල් හලේ පවා මුද්දර නොමැත. ඔවුන් කියන්නේ තැපැල් කළ යුතු ලියුම ගෙන ආවොත් යම් යන්තරයකට දමා මුද්‍රාවක් තබා යැවිය හැකි බවය. කෙසේ වෙතත් අවසානයේ යාළුවෙකු ගේ පසුම්බියේ තිබී මුද්දරයක් සොයා ගත හැකි විය. ඉස්සර අප කුඩා කාලයේ මුද්දර එකතු කිරීම මහත් ජනප්‍රිය විනෝදාංශයක් ව තිබුණි. දැන් නම් එවැන්නක් ගැන අසන්නට වත් නොලැබෙන්නේ මුද්දර නැති නිසා විය යුතුයි. ඇත්තෙන්ම ලියුම් කවරයට කෙලින්ම මුද්‍රා තැබීම නිසා ඒ ලස්සන මුද්දර වියැකී යාම හිතට යම් දුකක් ඇති කරයි.

(මුද්දර රූප අනුග්‍රහය CEYLON STAMPS නැමැති විබ හරහා ලබා ගතිමි)

2010-02-01

නිලන්ත පියසිරි විසින් 10:35 පැයට
7

පිරිගණන සහ මැතිවරණ

දැන් පාරේ තොටේ හැමතැන ම අළුත් ම කතා බහ පිරිගණන යොදා සිදු වූ මැතිවරණ හොරකම ක් ගැනය. මැතිවරණ වලදී පිරිගණන යෙදවෙන්නේ කොහොමද? ඇත්තෙන් ම පසු ගිය ජනාධිපතිවරණයට, අපේ මැතිවරණ කොමසාරිස් කාර්යාලය (මැතිවරණ දෙපාර්තමේන්තුව) විසින් තැපැල් චන්ද තෝරන්නට එවන්නට යෙදුනු සංයුක්ත තැටිය දුටුවා ද? මා නම් සිතන්නේ එය "නිදහස් මුදුකාංග" (Open source software) සමඟ තරහා අය විසින් සාදන ලද්දක් ලෙසයි. මට  ජන්ද හිමි නාම ලේඛණයේ අදාල අංකය සොයා ගැන්මට  මගේ ලිනුක්ස් පෙට්ටියේ තිබුණු දන්න හැම දෙයක් ම කළෙමි. pdf ගොනු කේතාංකනය කොට (encrypt) තිබුණි. පසුව ජනෙල් පෙට්ටියක් සොයා ගෙන යන්තම් තැපැල් චන්ද අයදුම්පත පිරවූවෙමි. 
දැන් එතකොට මොකක්ද මේ කතාව. මේ කතාවේ උත්සහය තමයි තොරතුරු සහ සන්නිවේද සිල්පය නොදන්නා ලක්වැසියා අන්දමන්ද කිරීම. හොදයි, ඔබ කැමැති නැතිද චන්ද පොළට ගොස් ඇඟිලි සළකුන තබා තම කැමැත්ත පළ කරන්න? (ඇඟිලි නැති කෙනා ගැන පස්සේ හිතමු) මුළු ක්‍රමයම කාර්යක්‍ෂම කරන්න කැමැති නැතිද? අපේ රට ඒ වගේ තැනකට  ගෙනෙන්න  උවමනායි.  නමුත් දැන් මේ වගේ කතාවයක් පැතුරුනහම මොකද වෙන්නේ. තොරතුරු තාක්ෂණය (සිප්ලකුව) ගැන හැමෝම සැක හිතනවා, එමඟින් හොරකම් කරන්න පුළුවන් කියා සිතනවා.  කවදාවත් ම මේ තිබෙන අකාර්යක්‍ෂම ක්‍රියාවලිය බිඳ දමන්න බැරි වෙනවා. 
තොරතුරු තාක්‍ෂණය (සිප්ලකුව) කියන්නේ චන්ද නාමලේඛණ වෙනුවට සංයුක්ත තැටි යොදා ගැනීම නොවේ නේද? අපට මෙයට වඩා ඉදිරියට යා හැකියි. ඒත් මේ ගැන නොදන්නා යොදා නොගත් පිරිගණන තාක්ෂණයක් (සිප්ලකුවක්) ගැන කතා කිරීම හරහා මිනිසුන් මෝඩයාට ඇන්ද වීමට වඩා ඉදිරියට එන්න තිබෙන ක්‍රමයක් මොට කිරීමක් සිදු වුන බවයි මගේ අදහස.