2010-06-29

නිලන්ත පියසිරි විසින් 23:33 පැයට
3

දකින, ඇසෙන දේ නියම දෙයම නොවේ

අප පන්සලට ලබා දෙන මාසික පේරු දානය යෙදී ඇත්තේ සෑම මසකම 27 වන දින හීලටය.  එදිනට බොහෝ විට අප දෙනු ලබනුයේ බත් සමඟ මාළු පිණි කිහිපයකි. මගේ සොදුරියත් එය බොහෝ උනන්දුවෙන් පිළියෙල කරන බැවින් පන්සලට කෙසේ වෙතත් ගෙදරත් එදින හොඳ රසට සප්පායම් විය හැකි දිනයක් ද වෙයි. (මෙය දුටුවහොත් වෙනදාට කෑම රස නැතිදැයි ඇය ඇසීමට ද ඉඩ ඇත. ඒ ගැන වෙනම ලියමි). ඒ කෙසේ වෙතුඳු මීට පෙර හීල් දානයක් දිනයක දී සෑම දාම බත් මාළු පිණි දෙන බැවින් අප එදිනට කිරිබත් සහ ලුණු මිරිස් දානයට දීමට කතිකා කර ගතිමු. එදින හීල් දානය ගෙන යන විට වෙනදාට වඩා පමා වී තිබූ අතර පාසලේ ඉගැන්වීමට යන හාමුදුරුවෝ සක්මනේ  යෙදෙමින් දානය පරක්කු බැවින් පාසැල් යාමට පරක්කු බවක් පෙනෙන මුහුණෙන් සිටින අයුරුද මම දුටිමි. හැකි ඉක්මනින් දාන ශලාවට ගොස් බුද්ධ පූජාව ද සකසා එය ගෙන බුදු මැදුරට පිට වෙනවාත් සමඟම, හාමුදුරුවෝ, මා ගෙනා දාන භාජන හැර ඒ මොනවා දැයි බලා, එය කිරිබත් යැයි දැන දානය නොගෙන ලහි ලහියේ පාසලට වඩින අයුරු මම දුටිමි. පොඩි හාමුදුරුවෝ බුද්ධ පූජාවට ගාථා කියවන වේලාවේ පටන් ම මගේ සිත කළකිරී තිබුණි. එය සොඳුරියට කී කල ඇයද මහන්සියෙන් තැනූ දානය හාමුදුරුවෝ නොගත්තැයි කළකිරීමෙන්, "ආයෙත් නම් කවදාවත් කිරිබත් නොදී, බත් ම දෙමු යැයි" කිවාය. දානය ට දෙන දෙය කුමක් වුව ද, එය පිළිගත යුතු නොවෙදැයි, මම මගේ සිත සමඟම කියවා ගතිමි. 

එතෙක් පටන් අපෙ සෑම දාන වාරයකදී ම බත් ම ලබා දුන්නෙමු. පසු ගිය දිනක දාන වාරයේ දී ද දානය රැගෙන යාමට මඳක් පමා විය. එදින ද පෙර දා මෙන්ම දානය ගෙනෙන තෙක් හාමුදුරුවෝ මිදුලේ සක්මනේ යෙදී සිටින අයුරු මම දුටුවෙමි. එදින බුදු පූජාව සැකසූ පසු, හාමුදුරුවෝ දාන භාජන වලින් ප්ලාස්ටික් පෙට්ටියකට දන් බෙදා ගන්නා අයුරු දුටු මම, "

ඇයි හාමුදුරුවනේ හීල්  දානේ පන්සලේ දීම වලදලා නොවේ ද යන්නේ?" ඇසුවෙමි. 

"නැහැ මහත්තයෝ මේ හීල් දානේ නොවේ, දහවල් දානය, ඉස්කෝලේ ගියහම දවල් දානයට ආපසු වඩින්න බැහැ නොවැ"

කොහොමද මගේ සිතු දෙයි වැරැද්ද, මිට පෙර දින කිරිබත් නොගත්තේ එය දහවල් දානයට ගත නොහැකි බැවිනි.

2010-06-24

නිලන්ත පියසිරි විසින් 15:04 පැයට
0

දියුණුව පෙනෙන තෙක් මානේ ද?

මේ දිනයන් හී මෙහි සටහන් තැබීමට නොහැකි තරමට ම පාහේ හිත නොසන්සුන් ය. මීට පෙර තැබූ සටහනේ පරිදි තවමත් ඒ පැණය විසඳී නොමැත. එය විසඳීම සඳහා උපදෙස් ලබා දුන් සැමටම තුති. නමුත් අද මගේ සටහන ඒ පිළිබඳ නොවේ. නීතිය රකින ආයතන විසින් පුරවැසියනට ලබා දෙන ආරක්‍ෂාව කෙසේද ගැනයි. අතිශය දූෂණයට ලක් වූ ආයතන ගැන කථා කිරීමේදී හැමෝම පොලීසිය දෙසට ඇඟිල්ල දිගු කරති. එහෙත් එය එයින් මුදවා ගැනීමට ලාංකික සමාජය කිසි සේත් උත්සුක නොවෙති. බොහෝ අය "පොලීසියෙන් ඔය වැඩේ කරවා ගන්න බැහැ, වෙනත් විදිහක් බලන්න" යැයි උපදෙස් දෙති. එහෙත් නීතිය හා සාමය රැකීමට මහජන බදු මුදලින් නඩත්තු වන ආයතන "ඕනෑ විදිහකට තිබුණ දෙන්" කියා අමතක කර දැමීම පුරවැසි වගකීමක් ද? පොලීසියට නීතිය රැකීම සඳහා ආණ්ඩුවෙන් වියදම් කරන්නේ නැතිද?

අප පොලිසියට ගොස් යම් අයෙකුගෙන් අපට කරදරයි කියා පැමිණිලි කළ විට පොලිසිය කරන්නේ, "මෙන්න මේ ලියුම ඒ මනුස්සයාට ලියාපදිංචි තැපෑලෙන් යවන්න" කියා ලිපියක් ලබා දීමයි. එයින් අදහස් කරන්නේ පොලිසියට ලිපියක් ලියාපදිංචි කීරීමට මුදල් ප්‍රතිපාදන ලැබෙන්නේ නැහැ කියාද?

විටෙක ඇමති කෙනෙකු පුවත් පතකට කියා තිබෙනු දුටුවා යම් ආයතනයක් දූෂණයෙන් දෙවෙනි වන්නේ පොලීසියට පමණක් බව. එසේ නම් වැටී තිබෙන පොලිසිය කෙලින් කරන්නේ කවුරුද?



2010-06-09

නිලන්ත පියසිරි විසින් 23:12 පැයට
5

මහජන සේවාවන් අපයෝජනය

මේ දවස් වල මගේ හිතට වද දෙනප්‍රශ්ණ අතර මූලික තැන ලැබිලා තිබෙන්නේ අපේ නංගි ට වී ඇති කරදරයකි. යම් ගැහණියක් එක්තරා Airtel අංකයකින් කතා කොට දිගින් දිගටම බැණ වදියි. නමුත් පසුව එම අංකයට කතා කළහොත් ප්‍රතිචාරයක් නොමැත. එපමණකුදු නොනැවතී, ඇය ගේ සේවා ස්ථානයට ඇයට අපහාස කොට තැපැල් මාර්ගයෙන් ලිපි ද එවයි. මාසයකට අධික කාලයක් සිට මෙය පවතින අතර එය නවතින ආකාරයක් කිසිදු ලෙසක පෙනෙන්නට නොමැත.

නීති ගරුක, විනය ගරුක පුරවැසියන් ලෙස අපට මෙයට කළ හැක්කේ කුමක් ද, අපට පසක් වන ආකාරයට අපි ඒ සියල්ල කළෙමු. ඒවා පහත සඳහන් පරිදිය.

පළමුව කළේ එම දුරකතන අංකය අයත් Airtel ආයතනයට කතා කොට එම අංකය භාවිතා කොට අපව පීඩා කරවන බැව් පැවසිනි. ඔවුන් පැවසුවේ ඒ සඳහා එම අංකය අයත් තැතැත්තාට/තැනැත්තීට අවවාද කිරීමට පවා පොලිසියට පැමිණිල්ලක් යොදා එම පැමිණිල්ලෙ කොපියක් හෝ උසාවි නියෝගයක් ලබා ගෙන පැමිණියහොත් පමණක් එය කළ හැකි බවය.
දෙවනුව අපි වැලිකඩ පොලිස් ස්ථානය ට ගොස් පැමිණිල්ලක් ගොණු කළෙමු. එහි දී පොලිසියේ යෝජනාව වූයේ, දුරකතන අංකය වෙනස් කරන ලෙසය. එසේත් නොමැති නම් එම අංකය අවහිර කළ හැකි වර්ගයේ දුරකතනයක් ගෙන එය කරන ලෙසය. අප ගේ බල කිරීම මත ම පැමිණිල්ල ගොණු කළ අතර ඔවුන් පැවසූයේ උසාවි නියෝගයක් ගැනීමට සතියක් පමණ යන බැවින් යම් හඳුනන අයෙකු Airtel ආයතනයේ සිටී නම් එම අංකය ලබා ගෙන ඔවුනට ලබා දුනහොත් පරික්‍ෂණ කටයුතු ඉක්මන් කළ හැකි බවකි.

සති දෙකක් පමණ ඉක්මවා ගිය පසු පොලිසියෙන් ගෙදරට පැමිණ, නැවත පැමිණිල්ල ගැන විමසීය. "අපි හිතුවේ දැන් කරදරය ඉවරයි කියලා". ඔවුන් පැවසීය. "එහෙනම් අපි court order එක ගන්නම්". ඔන්න දැනුයි පොලිසිය උසාවි නියෝගය ගන්න තීරණය කළේ. 
අප නොයෙකුත් ආකාරයෙන් Airtel ආයතනයේ සේවයේ යෙදෙන යහළුවෙකු සොයා ගැනීම සති තුනක් පමණ සිට උත්සහ කොට මල්ලී ගේ යහළුවෙකු ගේත් යහළුවෙකුට කියා යන්තම් එම දුරකතන අංකය හිමි තැනැත්තිය ගේ ලිපිණය සොයා ගතිමු. එය "T. ප්‍රියා සිල්වා, අංක 550, .......... කොටේජ්, තලංගම" ලෙස සඳහන් වි තිබුණි.

දැන් අප කළ යුත්තේ එම ගෙදරට ගොස් මේ ගැන විමසීම ද නැති නම් පොලිසියට මේ ගැන පැවසීමද? තාත්තා තීරණය කළේ එම ගෙදරට ගොස් අනවශ්‍ය ප්‍රශ්ණ වල පැටලෙනවා ට වඩා, මේ ගැන පොලිසියට පැවසීම වඩා නීති ගරුක බවයි. එබැවින් මෙම විස්තර ද නැවත පොලිසීයට ලබා දුන්නෙමු. එම විස්තර ලබා දී ද දැන් සති දෙකක් පමණ ඉක්මවා ගොස් ඇත. එහෙත් තවමත් එම දුරකතනයෙන් කතා කොට බැණ වැදීම හෝ එයට කතා නොකළේ නම් අඩු තරමේ මඟ හැරුණු අංකන (missed calls) 20 ක් පමණවත් තිබේ. 
සමහර විටෙක මෙම දුරකතන අංකය ඉහත ලිපිනයේ සිටින අය ගේ නොවීමට පුළුවන. සමහරවිටක එය ඇගෙන් නැති වූවක් වීමට ඉඩ ඇත. එහෙත් යමෙකුගේ දුරකතන (SIM - Subscribe Identify Module) නැතිවුවහොත් එය එම ආයතනයට වාර්තා කිරීම ඇය ගේ වග කීමක් වන බැවින් ම ඇය වැරදි කාරියක් වේ. මසකට අධික කාලයක් ගත වුව ද තවමත් පොලිසියට මේ ගැන සොයා නොබලන්නේ අප සාමාන්‍ය පුරවැසියෝ බැවින් ද? දරා ගත අයෙකු නොවි වී නම් පොලීසිය මේ ගැන ක්‍රියා මාර්ග ලබා ගන්නා විට මානසික පිස්සෙකු වී හමාරය. 
අපේ රටේ ඇත්තෙන්ම සියල්ල පවතින්නේ නීති ගරුක පුරවැසියාට නොව නරකෙහි ගැළුණු හොර තක්කඩින්ටය.  හෙට නැවත පොලිසියට කතා කොට පැමිණිල්ලට සිදු වූයේ කුමක් දැයි ඇසිය යුතුය. ඇත්තෙන්ම මෙලෙස තැපෑල සහ දුරකතන මාර්ග යොදා ගන කෙරෙන වැරදි ක්‍රියා වලට ගත හැකි කිසිදු පියවරක් නැතිද?