2012-04-03

නිලන්ත පියසිරි විසින් 22:49 පැයට
1

වේවැල් වියන්නා

මා කුඩා කල දිනක වේවැල් පුටු වියන්නෙකු කෑ ගසමින් නිවස පසු කරනා විට අපේ තාත්තා ඔහුට කථා කළේය.  අපේ ගෙදර වූ වේවැල් කැඩී ගිය පුටුවක් ඔහුට පෙන්නා "මේක වියන්න කීයක් ඕනෑ දැ?" යි විමසීය. ඔහු එකල කී ගණන මට මතකයක් නැත. නමුත් ඒ ගණන වැඩි බව කියමින් තාත්තා, "අපොයි, අපොයි ඒ ගාණ හොඳටම වැඩියි. මටත් ඕක වියන්න පුළුවන්, මට වෙලාවක් නැති නිසයි. මම ඇහුවේ" කීවේය. එවිට වේවැල් වියන්නා කියූ දේ මට තවමත් නින්නාද දෙන්නාක් මෙනි. "සර්, සර්ට මේක වියන්න පුලුවන් වෙන්න ඇති, ඒත් සර් මම මේක වියුවේ නැති නම් මට ගෙදරට කන්න දෙන්න බැරි වෙනවා, මගේ දරු පවුල රැක ගන්න බැරි වෙනවා. ඒ නිසයි මම ඒ ගාන කියුවේ" හේ ඉතා දුක්බර මුහුණෙන් මුත් නිභයව කීවේය. අපේ අම්මා ගේ කට කොණට හිනාවක් නැගෙනු මම දුටිමි. "වියනවා වියනවා ඕක" කියමින් තාත්තා ගෙතුලට ගියේය. 
සේවාවන් හා නිපැයුම් ගැන මා තුල මනා කොට ඉගෙන ගත් ශාස්ත්‍රීය දැනුමක් නැති මුත්, අදීන ලංකාවේ බොහෝමයක් ඇත්තේ සේවා සපයා ජීවිකාව සපයා ගන්නන් බව මට සිතේ. වෙසසින් කොළඹ නඟරය නම් සේවා සැපැයුම් කේන්ද්‍රයකි. කරණවැමීයා ගේ පටන් ලිපිකරුවා දක්වාත්, දොස්තරගේ පටන් නාටාමි දක්වාත් සැවෝම සේවා සපයති. නමුත් බොහෝ සේවාවන් ලෙහෙසියෙන් අත හැර දැමිය හැක. මුදල් නොමැති නම් තෙසක රියේ සේවාව ලබා ගැනුමට අපි බොහෝ විට මැලි වෙමු. එලෙස වූ කල මෙකල රුපියලේ අවතක්සේරුවත්, වාහන බදු වැඩිවීමත්, වෙනත් බදු වැඩි වීමත් තුලින් ඇත්තටම අත්‍යවශ්‍ය නොවන සේවා සපයනු ලබන එදා වේල සරි කර ගන්නන් අසරණය. ඔවුන් සේවා නොසපයා නිපැයුම් ක්‍රියාවලියක සිටියා නම් ඔවුන් මෙයින් බේරෙයිද?

1 අදහස් දැක්වීම්:

Anonymous said...

නියමයි