2010-11-30
වටුවට කොටන කාක්කෝ
අද උදේ කාර්‍යාලයට එන මඟ, වැටී සිටියේ වටුවෙකි. කාක්කන් වට කරගෙන කොටති, තවත් සමහර කාක්කන් හොඳ ආහාර වේලක් බුදීමට වටේ සිට ලක ලැහැස්ති වෙති. අසරණව වැටී දිව බේරාගැන්මට වලිකන වටුවා ගැන දුක සිතුනේ මට පමණක් නොවේ. පාරේ ගිය කිහිප දෙනෙක් කාක්කන් එළැවීමට වෙහෙස වෙති. වටුවා හැකි පමණ දුරක් ඉගිලී ගොස්, පඳුරක් අස්සට වැද ගත්තේය. කාක්කෝ ද ඒකා පිටු පස පියඹා ගිය අතර, ඉන් පසු ඌ පසු පස ගොස් වටුවා ව ආරක්‍ෂා කිරීමට තරම් මට වෙලාවක් ද නොවීය. ඌ හට කුමක් වූවා ද යන්න ඌ බේරාගන්නට වෙහෙස වූ අනෙක් අයද නොසොයා ගිය බව මම දුටිමි.
ඇත්තෙන් ම කාක්කන් අතර අසරණව දිවි ගළවා ගන්නට වෙහෙස වෙන වටුවා ගැන දුක සිතන මිනිස් අපි දිනක බොජුන් සඳහා කුකුළන් කී දෙනෙකුම මෙසේ මරනවා ඇතිද? දිව ගලවා ගන්නට දඟලන වටුවා වෙනුවට කුකුළෙකු ආදේශ කරන්න, කපුටු රැළ වෙනුවට මිනිස් රැළක් ආදේශ කරන්න. ඇයි අපිට අර වටුවා ගැන හිතෙන දුක, කුකුළා ගැන හිතන්නේ නැත්තේ. ඒ අපි නොදකින නිසා නේද? කපුටා ගැන නරකක් සිතා වැඩක් නැතැයි, මට සිතුනි. අපිත් ඒ කපුටන් හා සමව වට වී වටුවට කොටමු.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 අදහස් දැක්වීම්:
ඒකත් නවත්වන්න කාලේ හොඳයි කියා මටත් හිතේ... මේ ඉන්න තැන එත් වෙන බුදින්නට දෙයක් සකස් කර ගැනීම බොහෝම උගහටය... ඒත් නැවතත් සිතා බැලිය යුතුය...
ඒක ඇත්ත තිස්ස, නවත්වන්නේ කොහොමද, ප්‍රෝටීන් ප්‍රභවයක් නැති වෙනවා කියයි. ළමුන් කන්න කැමැති ඕක විතරයි, ඕක නවත්වලා කොහොමද කියයි. ඒ විතරක් ද ගෙදරින් ගෙනියන බත් එකේ වෙන කන්න දෙයකුත් නැති වෙයි. අනේ මන්දා අපිට ඕනේ විදිහට කොහොම ජීවත් වෙන්නද කියලා. බැඳිම් පිරි ජීවිතේ.
good post
also read athugalaruka.blogspot.com
Post a Comment