නිලන්ත ගේ දින සටහන්

මුදල් පත නැතිනම් නෝට්ටුව (නිවැරදි වදනක් දැයි නොදනිමි), නොතිබුණාට කාසි නම් පුරාණයේ පටන් හෙළදිව භාවිත කළ බවට සාක්කිත් තිබේ. මා කතා කරනුයේ ඒ ගැන නම් නොවේ. අපේ රටේ මුදල් නෝට්ටු භාවිතය ගැනයි. අප අතට ලැබෙන නොට්ටු බොහොමයක් කිලිටි, පොඩිවී ගිය, යම් යම් දේ ඒ මත ලියූ ඒවා නොවෙද? අළුත්ම නෝට්ටුවක් අතට ලැබුනු කල එය වියදම් කිරීමට පවා යම් අකැමැත්තක් සිතේ පහල වේ. පසුගිය දිනෙක මට ලැබුණු නෝට්ටුවක් බසයක් තුලදී කොන්දොස්තරට දුන් කල ඔහු එය දුහුල් යැයි කියා වෙන කොලයක් ලබා දෙන මෙන් ඉල්ලීය. ඇත්තෙන්ම එය බොහෝ තැලී පොඩි වී දිරා ගිය ගතියකින් යුතු වුවද, එහි කිසිදු අඩු පාඩුවක් නම් නො වීය. ඔබ හොඳින් දන්නා පරිදි, කොන්දොස්තරවරු බොහොමයක් සමඟ සංවාදයේ යෙදුමට නම් රෙදි ගලවා, කුණු හරුප පාඩම්ක් ඉගෙන පැමිණිය යුතු බැවින් මම වෙනත් නෝට්ටුවක් දුන්නෙමි. නමුත් නෝට්ටු මේ තත්වයට පත් කැරුමට පලමු වරද කරු වනුයේ කොන්දොස්තර වරුන්ම වේ. සෑම නෝට්ටුවක් ම දිගු අතට නවා ඇඟිලි අතර රඳවා මොවුන් කරන අපරාධය එතරම් නොදැනෙන්නේ ඊට වඩා විසල් විනාස රටේ සිදුවන බැවින්මය. මුදල් නෝට්ටුවකින් රටේ ජීවත් වන පුරවැසියා ගේ ජීවන මට්ටම සහ මානසික තත්වය මැනිය හැකි බවට මගේ මතයක් වෙයි. මා වරක් ගිය (ගිය එකම රට) හයිටි දේසයෙහි මුදල් නෝට්ටු (ගු(ර්)ඩ්) වල මැටි පවා බැඳී තිබේ. එම නෝට්ටුවක් අත පත් වුවහොත් නැවත අත පිරිසිඳු කළ යුතුමය. අපේ රටේ මුදල් කොලද එම තත්වයට පැමිණීමට එතරම් ම දුර නොමැත.