නිලන්ත ගේ දින සටහන්

මාගේ මයිලනුවන් දිවි තොර කර ගැන්මෙන්, අප සියලු දෙනා හට ඇති වුනු කම්පනය මහත් බව නොකිව මනාය. නමුදු හේ එසේ කර ගැනුමට තරම් පබල තෙරපුමකට බඳුන් වන්නට ඇති බව ද සැබෑය. එ අවසරයෙහි සිතේ කිනම් වූ සිතුවිලි මාලාවක් යන්නට ඇති දැයි කිසිවෙකුටත් කිව නොහැක. කෙසේ නමුදු අපි සියල්ලෝම ඔහුට සමාව දෙන්නෙමු. නමුත් දැන් අතුරු කථාව...

මහේස්ත්‍රාත් පිරික්සුමෙන් පසු මළ සිරුර මරණ පිරික්සුම උදෙසා එම පරික්‍ෂක වෙත ගෙන යාමට පොලිසිය වෙත පැවරුණි. පළමුව ගෙන ගිය රෝහල එම පිරික්සුම එහි කැරුමට පහසුකම් නොමැති බැව් පැවසීය. සිරුර පහසුකම් ඇති රෝහලක් වෙත ගෙන යන ලදි. නමුත් පොලිසීයට පවා ගමන් පහසුව අප විසින් සැලසිය යුතුව තිබුණි. එවැන්නකට පවා පොලිසියක වාහනක් නොමැත. මේ සඳහා වන නොයෙකුත් ලිපි වල සේයා පිටපත් ගැන්මට පොලිස් නිලදරුවා විසින් මා හට පවරණ ලදි. කෙසේ හෝ පරික්‍ෂක වෙත සිරුර ගෙන ගිය පසු එය කැපීමට නියම කළ වේලාවේ පටන් එම මිනී කාමරයේ (mortuary) වන සේවකයින් අල්ලස් ඉල්ලූ සැටි කීමට අජූවය. පිරුක්සුමෙන් පසු මළ සිරුර ඉවත් කර ගැනුම උදෙසා එම රෝහලේ සුලු සේවකයෙකු විසින් යම් ආකාරයක මුද්‍රාවක් තබා කරනු ලබන කාරියක් වේ. එහිදී හේ විසින් නොයෙකුත් ආකාරයේ ලිපි වල ලුහුඩු කම් කීමට විනි. මා නැවත පොලිස් නිලදරුවා වෙත ගොස් එය ගැන කී විට කීවේ, ඔහුත් අල්ලස් ඉල්ලන බවකි. මයිලනුවන් ගැන මට දුක් වන්නට පවා වේලාවක් නැති කල, මිනිසුන් අසරණ වූ තැනම ඒ මත යැපෙන්නට තනන මෙම පාපතරයන් ගැන කෙසේ නම් මා කිපිය යුතුද? මිනී කාමරය අසල සරන මල් ශාලා තැරැව්කරුවන් ඇත්තෙන්ම මිනී කන ගිජුලිහිණියන් හා සම වේ මැයි. අවසන දී කිව යුතු දේ නම් මා මේ කිසිවෙකුට අල්ලසක් දීමට තරම් අසරණ නොවී සිත දැඩි කර ගත් බව පමණි.

දින සටහන් ලියනුයේ බොහෝ කලෙකිනි. හේතුව කීමටත් එක්තරා ආකාරයක කුහුලක් පවතී. නමුත් නො කියා නො හැකිමය. මගේ සොඳුරිය ගේ බාල සොහොයුරා සිය දිවි තොර කර ගත්තේය. මෙය විටෙක මුළු පවුලට ම නින්දාවකි, තවත් අතට සැවොට ම මහත් දුකකි. දිවි තොර කරගත් ආකාරය සහ ඒ ගැන මම මෙහි දී කිසිවක් නො කියමි. තවද එවැනි මෝඩ මිනිසෙකු සහෝදරයෙකු ලෙස ලැබූ මා පිය සොඳුරිය ද, එවන් දරුවෙකු මෙතරම් කලක් උගන්වා උස් මහත් කොට උසස් උගෙනුමටත් වියදම් කොට සෑදූ මව්පියන් ද ඒ අතින් අවාසානාවන්තයෝ වෙති. තම ජීවිතය වුවද තමන් ගේ දෙමව්පින් ගැන, සහෝදර සහෝදරියන් ගැන නො සිතා අවසන් කර ගැන්මට කිසිවෙකුට සදාචාරාත්මක අයිතියක් නැත්තේමය. ම සොඳුර අප ගේ දෙවැනි දරුවා බලාපොරත්තුව සිටින්නීය. ඇය කෙතරම් සංතාපයකට පත් විනිද. හේ දිවි තොර කර ගත්තේ යමෙකුගෙන් පලිගැන්මට නම්, ඒ පලිගත්තේ ඒ කිසිවෙකු ගෙන් නොවේ, තම දෙමව්පියන් ගෙනි, තම සහෝදර සහෝදරියන් ගෙනි. හේ රිදවන්නට උත්සහ කළේ කිසිවෙකු ගෙන් නම් එය ද එසේමය. මෙම ආරංචිය මට ලැබෙන විට 19 වෙනිදා මැදියමේ 12.10 පමණ විය. සොඳුරිය ගේ මව ද අප නිවසේ වසන්නීය. මා විසින් තවත් තැනකට තෙල පවසුවෙන් අමතා සිදුවීම සනාථ කර ගන්නා ලදි. ඉඳින් මම මේ පුවත, තම බාල සොහොයුරා, තම බාල පුතු මිය ගොස් ඇති පුවත කෙසේ නම් කියන්නෙම්ද? දරුවා ලැබීමට ආසන්න ව සිටින ඇයට මෙය දරා ගත හැකි වේද? නැන්දනිය සිහි නැති වුවහොත් මම කුමක් කරන්නෙම් ද? මට කළ හැකිව තිබුනේ සෑම දරුවෙකුම ගන්නා පියවර පමණි, එනම් මගේ දෙමව්පියන් ඇමතීමයි. "අම්මා...." මට කිව හැකි වුනේ එපමණකි. අසරණ කමට හැඬුම් ආවේය. ඔවුනට හැකි තරම් උදයෙන් ගෙදර එන ලෙස කියූ මා පහන් වන තුරු නොනිදා රැය පහන් කළෙමි. ඒ අතර තුර කාලයේ මා කෙතරම් අසරණද යන්න කිහිප විටකදීම තේරුම් ගියේය. මරණයක් ස්වභාවියකය. නමුත් සිය දිවි තොර කර ගැනීමක් කිසි විටෙක ස්‍වභාවික නොවේ.

මේක මට පැන නැඟුණු පැණයක් නම් නොවේ. නමුත් Windows පියොදන (පිසදාන නොවේ, පාවිච්චි කරන) යාළුවෙකුට Media Player හි ඇති තැනක් රූපයක් ලෙස සුරකින්න අවැසි වී සුපුරුදු print screen යතුර හරහා සුරැකි මුත් පෙනුනේ කළු පාට රූපයක් පමණි. මෙය මට ද වරක් උවමනා වී මෙම පැණයට ම මුහුණ දුනෙමි. නමුදු මට ද එය විසඳා ගත්යුරු මතක නොමැත. පසුව විබ පීරුවෙමි. පිළිතුර ලදිමි. එය මෙසේය.

1. Media Player අරඹන්න, Tools හි ඇති Options වෙත යන්න.
2. එහි ඇති Performance තීරුවේ, Advanced වෙත යන්න.
3. එහි ඇති Use overlays ඉවත් කරන්න, OK තෝරා නැවත Media Player මුල සිට අරඹන්න.

දැන් සුපුරුදු print screen යතුර පියොදන්න. කොහොමද? හරි නේද? Media Player 9 හි නම් ctrl+I හරහා මෙය කරන්න පුලුවන් ලු.

මට දෙස බස රැස ගැන හැඟුමන් ඇති කළේ මගේ කිරි අම්මා. දුටු ගැමුණු එළාර සටන ගැන ඇය කියූ අයුරු මට යලිදු එය අසන්නට හැකිනම් යැයි සිතෙන තරම් ය. ගැමුණු කුමරු හුණු සුනු සහල් බත් තැනින් තැන කෑ අයුරු දැක මැහැල්ලක් එය කුමාරයා ගේ සටනට උපමා කළ තැන පටන් ඒ සබඳිව ඇති කථා නම් අපමණය. ඒවා වෙනම කථා කරමු. නමුත් විජිතපුර සටන යනු අප සිතන තරමේ හුදු කඩු පොලු සටනක් නම් නොවේ. එය මහත් වෙහෙසක් සහ සැලසුමක් ඇතිව සිදු කෙරුණු සටනකි. එම සැලසුම් අවුරුදු සහ මාස ගණන් තුල සැකැසී ඇත. "ඇතිමලේ" ගමට නම සැදුන සැටි අප කවුරුත් දන්නා පරිදි සද්ධාතිස්ස කුමරු මහා වෙල් යාය සටනට පළමු අස්වද්දවා තම අය්යාගෙන් "මේ ඇති දැ"යි ඇසූ කල ලැබුණු උත්තරය විය. මෙලෙසම මුතුරාජ වෙලද දුටු ගැමුණු කුමාර අණින් සටනට පළමු අස්වැද්ද වූ බව කිරි අම්මා මා හට පැවසුවාය. අපේ හේවායෝ මෙකල වියලි සලාක (Dried Rations) ලෙස පෙරමුණට ගෙන යන්නේ පර රට සෑදූ ආහාර වේ. එකල අපි පර රටින් නොයැපුනෙමු. ඉඳින් අපේ මුතුන්මිත්තෝ නොකා සිටියෙහු ද? නැතිනම් සටන් පෙරමුණේ සැමදා බත් පිසුවෝ ද? නැත. ඇය (කිරි අම්මා) පැවසුවේ එකල පෙරමුණේ කෑ වියලි සලාක වූ යේ "කැවුම්, ආස්මි, අතිරස, මුං කැවුම්" වූ බවය. අපි අද වූවද දනිමු මෙවැනි කැවිලි මසක් පමණ කිසිදු නරක් වීමකට බඳුන් නොවී කෑ හැකි බව. හෙළයා කැවුම් කන්න යෝධයා බවද පැවසෙයි. (මෝඩ කථාව නම් අපි හැමදාම කියා ගන්න එකනේ).
මෙහිදී මට කීමට උවමනා වූ දේ නම් එකල කැවුම් තැනුමට අස්වැද්දූ මුතුරාජ වෙල අද තිබෙන්නේ කොතනද යන්න ගැනයි. බොහෝ කලක් පුරන්ව ගොහොරු බිමක් ව තිබුනු මෙබිමෙහි කොටසක් අද ගොඩ කොට ගොල්ෆ් බෝල ගසන පිට්ටනියක් ව ඇත. තව කොටසක් තවමත් වගුරු බිම් ලෙස පවතී. අවුරුද්දකට වාරි මැවිසුරන් කී දෙනෙකු අපගේ සරසවි වලින් පිට වනු ඇත් ද? ඔවුන් ව හරි මඟ යවා ඇති ද? අපේ දෙස හදන්න බැරිද? පුළුවන්, හැබැහින්ම පුළුවන්.

හදිස්සි අවැසිතාවයක් ආවා සියයකට පමණ අලුත් විද්‍යුත් ලිපිණ නිකුත් කළ යුතු බවට. ඉදින් මේ සියල්ල එකින් එක ඇතුළු කරන්න සෑහෙන්න වේලාවක් යයි කියා තුරුදැල තුල සෙවීමක් කළෙමි. පිළිතුරක් ලැබුනා, කා හට මුත් අවැසි වුනොත් කියා සටහනක් තබමි. මුලින්ම සමූහය (group), භාවිත නාමය (username) සහ රහස් පදය (password) හිස් තැනකින් (space) වෙන් වන පරිදිත් එක් අයෙකුට එක පේලියක් වන පරිදි ගොනුවක් (file) සකස් කරගතිමි. පසුව පහත දැක්වෙන තුරුදැලින් සොයා ගත් කුඩා ක්‍රම ලේඛණයක් (script යන්නට හෙළ වදනක්?) නැවත සකසා මගේ අවැසිතාවය නිම කරගතිම්.

NEW_USERS="/home/nilantha/text_data_file"
HOME_BASE="/home/"

cat ${NEW_USERS} | \
while read USER PASSWORD GROUP
do
 useradd -g ${GROUP} -p ${PASSWORD} -m -d ${HOME_BASE}${USER} ${USER}
done

උදේ පුවත් බලන කල මතු වුනු පැනයකි, බරපතල තුවාල කෙතරම් බරපතල ද යන්න. සටන් පෙරමුණෙ හි තුවාල ලබන හේවායා ගේ බරපතල තුවාල යනු හේ සිහි සුන්ව හෝ සිරුරෙ හි අංගයක් නොමැතිව රෝහලේ දැපිය යුතුය. බරපතල තුවාල ලබන මාධ්‍යවේදියා (මෙයට හෙළ වදනක් ඇත් ද) පයින් ඇවිදවුත් දොරටුව අසල දී රෝද පුටුවට බට පසු නිවේදන ද නිකුත් කරයි. ඡන්දය උදෙසා වන පක්ෂ සටනේ ගුටි කෑ වුන් බරපතල තුවාල ලබා රෝහලේ ඇඳ මත එකිනෙකා විසුළු කර ගනිමින් සිටිති. මෙවැනි ජනමාධ්‍ය බලන අපි බරපතල තුවාල යන්න නිඟමනය කරන අයුරු ගැන බරපතල පැනයකට මුහුණ දෙන්නෙමු.